ใช้หลักธรรม "หมื่นรู้มิสู้ปล่อยวาง" ดึงผมขึ้นมา (๑๗.)

[นึกถึงเรื่องที่เล่าไป]
ย้อนกลับไปดูเรื่องที่เคยเล่าไป
รู้สึกว่าอยู่ในหลุมความทรงจำในอดีต
หลุมที่ฉุดไม่ให้ผมปล่อยวางความรู้สึกในอดีต
คุณแม่ท่านปล่อยวางไม่ได้
เพราะลืมแล้ว นั่นเป็นธรรมชาติที่แก้ทางยา
แต่ผู้ดูแลคุณแม่ ต้องปล่อยวางให้ได้ แก้ทางใจ
เพื่อจะได้ก้าวต่อไป
ก้าวไปในฐานะผู้ดูแลคุณแม่
ไม่งั้นก็เหมือนติดหล่มลึกที่ตนเองวางไว้
นั่งทบทวนก็เห็นได้ว่าตนเองยึดติดกับตัวตนเก่า
แน่นอนว่า เป็นทุกข์
เพราะปล่อยวางตัวตนเดิมไม่ได้ ยังเป็นคนมีอดีต

[คิดได้ในวันตรุษจีน]
ในวันตรุษจีน เป็นวันไหว้บรรพบุรุษ
ทำให้นึกย้อนไปถึงผู้คนมากมาย
ทั้งที่ล่วงลับไปแล้ว และผู้อยู่ในสังคมผู้สูงอายุ
มีเรื่องราวให้เรียนรู้มากมาย
แต่ทุกความรู้มิสู้ปล่อยวาง สอดคล้องหลักธรรมทางพุทธ
คุณอาที่ท่านสนใจเรื่องสติ ก็เล่าว่าต้องเจริญสติ
คุณอาอีกคนบอกว่าต้องปล่อยวาง
แล้วนึกไปถึงเรื่องราวเกี่ยวกับผู้สูงอายุที่เคยทำงานด้วยมากมาย

[นั่งมองตัวเอง]
พอทบทวนปัญหาของตนเอง
กับเรื่องราว เรื่องเล่าในอดีต
เอาเรื่องที่รู้มากมายมาเทียบกัน
อาทิ ไล่ตงจิ้น เข็มทิศชีวิต หรือ ชุดประดาน้ำและผีเสื้อ
ผมว่าตนเองกำลังอยู่ในหลุม และยังไม่ตากายขึ้นมา
เสมือนถูกพันธนาการด้วยความรู้สึกว่ามีตัวตนในอดีต
รู้สึกยังยึดติด ยึดมั่น และไม่ปล่อยอดีตไป
หากจะหลุดจากหลุมที่ว่าก็ต้องปล่อยวาง
การปล่อยวางเป็นเครื่องมือที่จะทำให้ผม
หลุดจากตัวตนในอดีต
เริ่มต้นจากเจริญสติครับ คืนนี้
และหวังใจว่าจะ "ปล่อยวาง" ได้ในเร็ววัน